17/02/2014

Zo! Weer veel dagen waarin ik van alles beleefd heb. Ik blijf me verbazen over de dingen die ik zie en meemaak. Waar ik mijn vorige verhaal eindigde met het idee om een drankje te gaan doen op de campus, verliep de avond anders. Ik was net klaar om te vertrekken naar de campus toen er iemand kwam met het bericht: “Rianne, Je móét mee naar het strand!” Het bleek ‘red tide’ te zijn. Ik had er nog nooit van gehoord, maar er blijkt dan dode plankton aan te spoelen wat er overdag voor zorgt dat de zee rood is en ’s avonds wordt het blauw verlicht. Een meisje die hier al langer is, vertelde dat het twee weken geleden ook zo was en dat de hele zee blauw was. Als je met je voeten op het strand stampte, werd het blauw onder je voeten. Vol enthousiasme vertrokken we naar het strand. Toen ik het strand op liep, kreeg ik kippenvel over mijn hele lichaam. Het was één van de mooiste dingen die ik ooit in mijn leven gezien heb. De golven zagen er uit alsof er blauwe neon verlichting in zat, prachtig om te zien. Vol enthousiasme begonnen we te stampen, te rennen en te springen in het zand, wat helaas niet blauw werd. Na een hele tijd te hebben gekeken, zijn we een stuk gaan lopen om te kijken of het daar beter was. Heel af en toe werd het zand onder onze voeten blauw, maar het was niet zo mooi als het twee weken geleden schijnt te zijn geweest. Uiteindelijk zijn we met de hele groep weer terug gelopen, in de hoop dat het er de volgende dag weer zou zijn maar dan nog mooier. De volgende dag kon ik bijna niet wachten om in de avond weer naar het strand te gaan. Die dag hadden we enkele voorlichtingen over de geschiedenis van Zuid-Afrika, de cultuur en dingen die er te doen zijn in de omgeving. In de avond hebben we eerst gebraaid op de campus, wat erg gezellig was. Daarna vertrokken we weer naar het strand, dit keer werd het zand wel blauw als je er op stampte, heel apart om te zien. Het zand dat je weg schopte werd blauw in de lucht, heel bijzonder. Het leek me leuk om vanaf de pier naar de golven te kijken, dus vertrokken we naar de pier. Hier troffen we een roestige uitkijktoren aan van een aantal meters hoog. Ik was wel benieuwd hoe het uitzicht vanaf daar zou zijn, dus besloot ik er in te klimmen samen met iemand anders. Hoewel ik het dood eng vond om er op te staan (sommige stukken waren afgebroken door de roest), was het uitzicht wel super mooi. Vanaf dit punt kon je ook de andere kant van de pier goed zien en zag je veel verlichte golven tegelijk. Eenmaal weer beneden ben ik de pier over gelopen. Als je stampte in de plassen op de pier werden deze blauw en alle spetters die weg vlogen ook. Meerdere keren heb ik die avond gezegd dat ik zo blij was dat ik dit mocht mee maken. Het komt maar eens in de tien jaar voor en net nu ik hier ben gebeurt het, echt bizar. Op de terugreis naar de campus liepen we langs de rivier. We besloten zware stenen in de rivier te gooien om te kijken of dit ook licht gaf. Zodra de steen het water raakte werd het blauw, de vissen die verschrikt alle kanten op zwommen werden blauw en alle spetters werden blauw, zo bijzonder om te zien.

Op donderdag zijn we met school naar de Township gegaan, we kregen een rondleiding vanuit de bus en stopten op plaatsen waar de projecten lopen waar je als student kunt gaan werken. Het begin van de township zag er nog redelijk bewoonbaar uit. De huisjes waren armoedig, maar wel van steen. Hoe verder we de township in gingen, hoe armoediger het werd. Op een gegeven moment bestonden veel huisjes alleen maar uit golfplaten of zelfs uit modder en hout. De projecten waren interessant om te zien en de kinderen waren super enthousiast om ons te zien. Vanwege de tijd konden we niet bij alle projecten kijken. Als laatst zijn we langs de vuilnisbelt gereden. Een grote vuilnisbelt waar mensen uit de township spullen zoeken om te verkopen of te eten, erg triest om te zien. Het is een raar idee dat wij aan deze kant van Port Alfred zoveel luxe om ons heen hebben, er huizen staan die wel drie of vier keer zo groot zijn als waar ik in woon thuis, terwijl de mensen vijf kilometer verderop alleen golfplaten boven hun hoofd hebben, mensen die nog steeds last hebben van wat de apartheid veroorzaakt heeft.

Later op de dag begon het enorm te regenen en te onweren. Het regende zo hard, dat je bij de eerste paar stappen buiten al doorweekt was. Toen het donker was, besloot ik het onweer eens vanaf het balkon te bekijken. Het was echt prachtig om te zien. De flitsen waren fel en duurden lang en de donders waren echt super hard. Samen met een Duitser en een Uganees heb ik de regendans gedaan. De temperatuur buiten was nog steeds erg warm, dus de regen voelde wel lekker. Weer beneden aangekomen besloten we in de lounge te gaan zitten. Ik wilde eerst droge kleren aan en rende vervolgens naar de lounge om daar weer doorweekt aan te komen (binnen 10 seconden). Kijkend naar het onweer en de regen moest ik denken aan de mensen in de township, die het waarschijnlijk met geen mogelijkheid droog houden in hun huisjes.

Vrijdag was een vrije dag dus had ik me op gegeven voor een beachvolleybal toernooi. Het had die ochtend weer enorm geregend, maar in de middag was het perfect weer voor volleybal. Na de derde plaats te hebben behaald ben ik terug gegaan naar de campus om gauw een hapje te eten en me klaar te maken voor de beachparty in Snorts (de plaatselijke discotheek). De dansvloer was bezaaid met zand en iedereen was aan het dansen. Buiten stond een beerpong tafel en ik was enthousiast om voor het eerst in mijn leven beerpong te spelen. Dankzij een aantal pro’s in ons team (zij deden mee aan officiële beerpong wedstrijden) hebben we gewonnen.

Voor de zaterdag stond een townshiptour in de planning met een Zuid-Afrikaanse jongen, Thomas. Hij zou ons andere plekken laten zien dan school ons liet zien. We zouden met een hele groep vertrekken maar uiteindelijk kwamen alleen ik en nog twee andere studenten opdagen, een stelletje. Ik wist van te voren niet dat ik ook vandaag weer een van de meest bijzondere dingen uit mijn leven zou meemaken. Thomas zei tegen ons dat als we ergens wilden kijken, wij dat aan moesten geven dan zouden we stoppen. Hij liet ons verschillende plekken zien, tot we ergens langs reden wat de nieuwsgierigheid wekte van een van de studenten die mee was. Er stond een huisje waar veel mensen buiten zaten en kinderen aan het spelen waren. We stopten en Thomas vroeg of we er heen wilden, verbaasd vroegen we ons af of we zomaar iemands huis in konden lopen maar Thomas zei: “ofcourse, let’s go!”. We liepen het erf op en werden met open armen ontvangen. Ze dronken zelf gemaakt bier uit een grote emmer die rond ging. Het zag er niet uit als bier, maar meer alsof iemand net had overgegeven in de emmer. Er werd ons gevraagd of we van hun bier wilden proeven. De jongen die mee was ging bij de mannen zitten en nam een slok. Wij mochten ook proeven, maar wij moesten bij de vrouwen gaan zitten. We werden mee naar binnen genomen, hier zaten de vrouwen en een paar mannen. We zijn naast de vrouwen op de grond gaan zitten, ze waren heel enthousiast en ik voelde me meer dan welkom. De emmer kwam naar binnen en ik kreeg hem in mijn handen gedrukt. Een beetje angstig proefde ik het bier en het is niet iets wat ik zou bestellen in de kroeg, als die mogelijkheid er zou zijn. Ik gaf de emmer door aan het meisje naast me en ook zij proefde het bier. De vrouwen waren zo enthousiast dat ze foto’s maakten van ons met hun telefoons (ja, die hebben ze dan weer wel). De vrouwen begonnen te zingen en te klappen en wij deden mee. Twee vrouwen stonden op om te dansen en ze trokken mij omhoog om mee te doen. Het was echt een van de meest bijzondere dingen die ik heb meegemaakt in mijn leven. Toen we weer aanstalten maakten om te vertrekken werden we geknuffeld, bedankt en vastgehouden. Iedereen wilde op de foto en iedereen was super enthousiast. Thomas legde later uit dat dit mede komt omdat het beeld dat de meeste mensen hebben over de townships negatief is, mensen denken dat het gevaarlijk is. Het feit dat wij als blanke mensen dan komen kijken hoe het is, maakt ze enthousiast. We sloten de tour af met een drankje in één van de taverns in de township. Ook hier werd er vol verbazing gekeken omdat er blanke mensen in de tavern waren. Mensen waren aan het dansen en anderen dronken hun drankjes bij elkaar aan tafel. Het was een bijzondere dag en ik zal dit nooit weer vergeten.